تو چه دانی که چه افسونگر و بی پا و سرم؟

دردم این ست که من بی تو دگر

از جهان دورم و بی خویشتنم

پوپکم ! 

تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم!

حجم بی انتهای تنهایی
 

من در ایینه رخ خود دیدم

و به تو حق دادم

آه می بینم ، می بینم

تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی

من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم

چه امید عبثی

من چه دارم که تو را در خور ؟

هیچ

من چه دارم که سزاوار تو ؟

هیچ
تو همه هستی من ، هستی من

تو همه زندگی من هستی

تو چه داری ؟

همه چیز

تو چه کم داری ؟ هیچ